ΚΑΤΑΓΩΓΗ - ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ο Μάριος Ηλιάδης γεννήθηκε στη Λεμεσό, στις 15 Αυγούστου 1944. Είναι γιος του Γεώργιου Ηλιάδη, με καταγωγή από τη Λεμεσό και της Ευανθίας Παπαγιώργη το γένος Κολλίτση, με καταγωγή από την κατεχόμενη Κυθρέα. Είναι αδελφός του παιδιάτρου Χρίστου Ηλιάδη και της Έφης Παπαδοπούλου Ηλιάδη, τέως δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Είναι νυμφευμένος με τη Ζωρζέτ Κουγιουμτζιάν Ηλιάδη και έχουν έναν γιο τον Μάρκο.

Φοίτησε στην Α΄ Αστική Σχολή Λεμεσού (δημοτικό) και ακολούθως στο Λανίτειο Γυμνάσιο, από το οποίο αποφοίτησε το 1962.

O Mάριος Ηλιάδης, χαρακτηρίζει τα παιδικά του χρόνια «ενδιαφέροντα», αφού υπήρξε απείθαρχος μαθητής σε σημείο που οι δάσκαλοί του δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε να ακολουθήσει τον δρόμο των γραμμάτων.

Ωστόσο, η μητέρα του έκλεισε τ’ αυτιά στις φωνές των δασκάλων καθώς ήταν απολύτως πεπεισμένη για τις ικανότητες του γιου της. «Ο Μάριος θα πάει να σπουδάσει και δεν θα μας διαψεύσει», τόνιζε η μητέρα του κ. Ηλιάδη, δασκάλα και η ίδια στο επάγγελμα, απευθυνόμενη προς τον σύζυγό της. Τη φωνή της μάνας, έκανε πραγματικότητα στην πορεία της ζωής του ο Μάριος Ηλιάδης αφού διέπρεψε, τόσο ως σπουδαστής όσο και σε κάθε ρόλο που ανέλαβε κατά τον επαγγελματικό και πολιτικό του βίο.

Στα 14 του χρόνια δούλεψε στο Φασούρι Λεμεσού, που ήταν τότε μία μεγάλη έκταση αγροκτήματος με τεράστιες ποσότητες σταφυλιών οι οποίες ακολούθως γίνονταν εξαγωγή στο εξωτερικό. Μάλιστα, όταν είδε τις συνθήκες κάτω απο τις οποίες εργάζονταν οι εποχιακοί εργάτες πρωτοστάτησε για τη δημιουργία συνδικαλιστικής οργάνωσης για να διεκδικήσει συλλογικά τα δίκαια των εργαζομένων.

Κατά την παιδική του ηλικία, τον ενδιέφερε έντονα και ο τομέας του αθλητισμού, γι’ αυτό και ασχολήθηκε με την καλαθόσφαιρα και τον κλασικό αθλητισμό, ενώ μέχρι σήμερα αγαπά το κολύμπι και το καθημερινό περπάτημα.

ΣΠΟΥΔΕΣ- ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ακολούθως μετέβη για νομικές σπουδές στο Λονδίνο και συγκεκριμένα στη νομική σχολή του Gray’s Inn, από το οποίο αποφοίτησε σε 25 μήνες, με τον τίτλο του Barrister-at-Law. Συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε με άριστη επίδοση το 1969.

Παράλληλα, παρακολούθησε εξειδικευμένα προγράμματα σε θέματα διοίκησης και ηγεσίας στη σχολή INSEAD της Γαλλίας και σε θέματα οικονομίας και Ανάπτυξης στη σχολή πολιτικών επιστημών John F. Kennedy του πανεπιστημίου Harvard των ΗΠΑ.

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ στα εφηβικά του χρόνια, ο απόηχος του εμφυλιακού κλίματος κατά τη φοιτητική του ζωή στην Αθήνα, καθώς και η Απριλιανή Δικτατορία του ’67, τον σημάδεψαν ιδεολογικά.

Με την επιστροφή του στην Κύπρο, υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Εθνική Φρουρά.

Υπήρξε πάντοτε πολέμιος δικτατορικών καθεστώτων, κάτι που «πλήρωσε» κατά τη στρατιωτική του θητεία στην Εθνική Φρουρά, το 1970, αφού όταν έγιναν γνωστά τα δημοκρατικά του πιστεύω μετατέθηκε σε φυλάκιο στην περιοχή «Άσπρη Μούττη» στον Πενταδάκτυλο, όπου υπηρέτησε έως το τέλος της θητείας του.

Το 1974 στη διάρκεια του πραξικοπήματος, οπαδοί της ΕΟΚΑ Β΄, του αφαίρεσαν το όπλο που του είχε αρχικά δοθεί από την Εθνική φρουρά για την αντιμετώπιση των ενόπλων Τούρκων της Λεμεσού, λέγοντάς του ότι «δεν είναι πατριώτης για να κρατά όπλο».

ΕΡΓΑΣΙΑ – ΑΞΙΩΜΑΤΑ – ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ

Στα μέσα του 1970, αμέσως μετά την απόλυσή του από τις τάξεις της Εθνικής Φρουράς, ίδρυσε μαζί με την αδελφή του, το δικηγορικό τους γραφείο στη Λεμεσό.

Τον Ιούλιο του 1977 διορίστηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο μέλος του Πειθαρχικού Συμβουλίου που συστάθηκε βάσει του Νόμου Περί Εκδικάσεως Πειθαρχικών Παραπτωμάτων τα οποία σχετίζονταν με το πραξικόπημα του Ιουλίου του 1974.

Τον Μάρτιο του 1978 διορίστηκε Υπουργός Συγκοινωνιών, θέση στην οποία υπηρέτησε μέχρι το τέλος του 1980, αφήνοντας πίσω του σημαντικό έργο. Ένα από τα έργα που ξεχωρίζει, είναι η δημιουργία του αεροδρομίου Πάφου.

Μέχρι σήμερα, κάθε φορά που ο νυν Αρχιεπίσκοπος τότε Μητροπολίτης Πάφου και επικεφαλής της επιτροπής κομμάτων και οργανώσεων της Πάφου τον συναντά, του θυμίζει πως η δυναμική παρέμβαση του Μάριου Ηλιάδη εκείνη την εποχή έσωσε την Πάφο από την καταστροφή που θα επέφερε η δημιουργία και νέου λιμανιού στην πόλη, όπως ήταν η δέσμευση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου προς τους πολίτες της Πάφου και την επιτροπή τους μια μόνο ημέρα πριν από τον θάνατό του. Αντί του λιμανιού ο Μάριος Ηλιάδης προώθησε και υλοποίησε την ιδέα του αεροδρομίου της Πάφου ως σημαντικού έργου υποδομής για την τουριστική ανάπτυξη της πόλης και της επαρχίας Πάφου.

Από το 1978 όταν υπηρέτησε στην Κυβέρνηση από τη θέση του Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων, ζει στη Λευκωσία, την οποία νιώθει και ως δική του πόλη – παρότι γνήσιος Λεμεσιανός-, αφού εκτιμά ότι η πρωτεύουσα τον φιλοξένησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μετά το τέλος της υπουργικής του θητείας, διορίστηκε πρόεδρος των Κυπριακών Διυλιστηρίων.

Παραιτήθηκε τον Φεβρουάριο του 1983 για λόγους ηθικής τάξης, λόγω της ενεργού υποστήριξής του υπέρ της υποψηφιότητας ανθυποψηφίου του προέδρου Σπύρου Κυπριανού στις προεδρικές εκλογές του 1983.

Το 1985 ίδρυσε σε συνεργασία με την Τράπεζα αναπτύξεως τον Κυπριακό Νηογνώμονα.

Τη δεκαετία του ’90 υπηρέτησε για πέντε χρόνια στο Διοικητικό Συμβούλιο του Πανεπιστημίου Κύπρου, αρχικά ως μέλος και στη συνέχεια ως αντιπρόεδρος. Με δική του πρωτοβουλία γεννήθηκε η ιδέα της ίδρυσης του «Σχολείου για νέους γονείς», μέσα από το οποίο θα προσφέρονταν μαθησιακά προγράμματα σε νεαρούς γονείς για την όσο το δυνατό καλύτερη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους.

Την περίοδο 1990-1994 διετέλεσε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται ως η «χρυσή εποχή» του ΡΙΚ. Μαζί με τους συνεργάτες του, στο ΔΣ και το προσωπικό του ΡΙΚ ίδρυσαν το δεύτερο κανάλι της τηλεόρασης, το τρίτο πρόγραμμα του ΡΙΚ, ενώ την ίδια εποχή συνδέθηκε τηλεοπτικά η Κύπρος με την Ελληνική τηλεόραση και το Euronews.

Τον Αύγουστο του 1996 ίδρυσε μαζί με άλλους πολίτες το «Ευρωπαϊκό σπίτι της Κύπρου ΖΗΝΩΝ» που στόχευε στη διάδοση και καλλιέργεια της Ευρωπαϊκής ιδέας μέσα στον Κυπριακό λαό.