TOY MAΡΙΟΥ ΠΟΥΛΛΑΔΟΥ
Η αντίστροφη μέτρηση για τις επόμενες Προεδρικές Εκλογές έχει ήδη αρχίσει και τα επιτελεία των υποψηφίων δουλεύουν πυρετωδώς καταστρώνοντας στρατηγικές και τακτικές σε επικοινωνιακό και όχι μόνο επίπεδο προκειμένου να πείσουν το εκλογικό σώμα για τις θέσεις τους. Στο παρών άρθρο θα γίνει μια αναδρομή από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι τις μέρες μας μέσα από ιστορικά βίντεο της εποχής.
Ο πρώτος Πρόεδρος
Στις 13 Δεκεμβρίου 1959 διενεργούνται στην Κύπρο οι πρώτες προεδρικές Εκλογές, σηματοδοτόντας την έναρξη της μεταβατικής περιόδου από την Αγγλοκρατία και τον αντιαποικιακό-ενωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ προς την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αντίπαλοι στην πρώτη αυτή εκλογική αναμέτρηση ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ο πατέρας του Γλαύκου Κληρίδη, Ιωάννης Κληρίδης, που υποστηρίχθηκε από τη Δημοκρατική Παράταξη, το ΑΚΕΛ και όσους διαφωνούσαν με τις συμφωνίες Λονδίνου – Ζυρίχης.
Η κάλπη ανέξειδε ως πρώτο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο με ένα ποσοστό 66,29% των ψήφων, έναντι 32,92% του Ιωάννη Κληρίδη. Όπως προέβλεπε το Σύνταγμα, παράλληλα διενεργήθηκαν και οι εκλογές για ανάδειξη Αντιπρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας μεταξύ των Τουρκοκυπρίων, με νικιτή τον Φαζίλ Κουτσιούκ, ο οποίος κατήλθε στις εκλογές χωρίς ανθυποψήφιο.
Εκλογές 1968 εν μέσω ταραχών
Αν και οι επόμενες εκλοές ήταν προγραμματισμένες για το 1965, ωστόσο λόγω της τουρκοανταρσίας και των διακοινοτικών ταραχών μου ξέσπασαν στο νησί την σκοτεινή περίοδο 1963-1964, ο Μακάριος εξασφάλισε με την ψήφο της Βουλής παράταση της θητείας του μέχρι και το 1968.
Ως ημερομηνία της δεύτερης προεδρικής εκλογικής αναμέτρησης ορίστηκε η 25η Φεβρουαρίου 1968 με την διαδικασία να διεξάγεται σε ένα κλίμα αναβρασμού και έντασης. Το θέμα που κυριάρχησε ήταν η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Αντίπαλοι ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, τον οποίον υποστήριξαν οι αγωνιστές (Πατριωτικό Μέτωπο) και το ΑΚΕΛ, και ο ψυχίατρος Τάκης Ευδόκας τον οποίο υποστήριζαν οι Ενωτικοί (ΔΕΚ).
Ο Τάκης Ευδόκας αντιμετώπιση την εχθρότηκα των Μακαριακών οι οποίοι προκαλούσαν συνεχώς επεισόδια όπου εμφανιζόταν για να μιλήσει προεκλογικά . Μάλιστα, σε μία εκδήλωση στη Λευκωσία ρίφθηκαν εναντίον του γιαούρτια, λεμόνια, αυγά και άλλα αντικείμενα από αστυνομικούς, εκπαιδευτικούς και άλλους δημοσίους υπαλλήλους.
Ο Μακάριος κατάφερε τελικά να επικρατήσει του ανθυποψυφίου του με το συντρηπτικό ποσοστό του 96,26% έναντι 3,74%.
Η τελευταία θητεία του Μακαρίου
Στις εκλογές του 1973 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ήταν ο μόνος υποψήφιος κι έτσι επανεξελέγη για τρίτη θητεία, χωρίς ψηφοφορία και παρέμεινε στον προεδρικό θώκο μέχρι το θάνατό του, στις 3 Αυγούστου 1977.
Πρόεδρος ο Κυπριανού
Τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο διαδέχθηκε στην Προεδρία της Δημοκρατίας ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Σπύρος Κυπριανού, για το υπόλοιπο της προεδρικής θητείας.
Ένα χρόνο μετά, το 1978, ο Σπύρος Κυπριανού επανεξελέγη χωρίς εκλογικές αφού ο εν δυνάμει ανθυποψήφιός του Γλαύκος Κληρίδης, απέσυρε την υποψηφιότητά του, λόγω της απαγωγής του γιου του Σπύρου Κυπριανού, Αχιλλέα.
Επανεκλογή Κυπριανού και Fake News
Στις 13 Φεβρουαρίου 1983, ο Σπύρος Κυπριανού επανεξελέγη στην Προεδρία της Δημοκρατίας, με την ψήφο του λαού αυτή τη φορά. Υποστηρίχθηκε από το κόμμα του ΔΗΚΟ και το ΑΚΕΛ, συγκεντρώνοντας το 56,54% των ψήφων, έναντι 33,93% του Γλαύκου Κληρίδη (ΔΗΣΥ) και 9,53% του Βάσου Λυσσαρίδη (ΕΔΕΚ)..
Οι εν λόγω εκλογές σημαδεύτηκαν με ένα από τα πιο κραυγαλέα «fake news» στην ιστορία της κυπριακής Δημοσιογραφίας. Συγκεκριμένα η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» κατηγόρησε τον Γλάυκο Κληρίδη ως δήθεν πράκτορα των Ναζί. Έπρεπε να περάσουν περίπου τρια χρόνια προκειμένου η εφημερίδα να απολογηθεί δημόσια για την πράξη της αυτή.
(Τέλος Πρώτου Μέρους)