Είμαι η υποψηφιότητα της προοδευτικής αλλαγής, την οποία έχει η κοινωνία μας ανάγκη. Μπορούμε να φέρουμε προοπτική στην επίλυση του Κυπριακού, διότι εάν δεν το λύσουμε άμεσα κινδυνεύει ο τόπος με διχοτόμηση. Διασφαλίζουμε τις συνθήκες που επιτρέπουν στους νέους να ανοίξουν τα φτερά τους και να οικοδομήσουν την Κύπρο του αύριο».
Στις φράσεις αυτές συμπυκνώνονται τα επιχειρήματα του Ανδρέα Μαυρογιάννη προς τους ψηφοφόρους ενόψει του β’ γύρου των Προεδρικών Εκλογών στην Κύπρο, όπως τα περιέγραψε στον απεσταλμένο του euronews στην Λευκωσία, Απόστολο Στάικο.
Στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στο euronews ο κ. Μαυρογιάννης αναφέρεται σε όλο το φάσμα του σχεδιασμού του για τον τρόπο με τον οποίο θα κυβερνήσει, εάν εκλεγεί.
Οι ενεργειακές ανάγκες ως «όπλο» στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού
Ειδικά για το Κυπριακό αναφέρει, μεταξύ άλλων ότι η προσπάθειά του, από την πρώτη ημέρα μετά την εκλογή του είναι να δημιουργήσει διπλωματική κινητικότητα και τις αναγκαίες συνθήκες, ώστε να υπάρξει μετακίνηση της θέσης της τουρκικής πλευράς
«Δεν αναμένω ότι θα το πετύχουμε μέσα σε δύο- τρεις ημέρες. Αναμένω όμως ότι μέχρι να γίνουν οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία θα έχουμε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, ούτως ώστε, αμέσως μετά, να ξεκινήσει μια πρωτοβουλία για να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις από εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντανά», σημειώνει και προσθέτει: «Θα μου πείτε, είναι εύκολο; Όχι, δεν είναι καθόλου. Όντως έχουμε αυτή τη θέση του κ. Τατάρ και της Άγκυρας. Το ζητούμενο είναι ακριβώς να τους μετακινήσουμε από αυτήν μέσα από μια διαφορετική προσέγγιση που θα είναι αμοιβαία επωφελής, αξιοποιώντας και τα εργαλεία που μπορεί να έχουμε στη διάθεσή μας, όπως είναι οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και όπως είναι και η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, περιλαμβανομένου και του ζητήματος των υδρογονανθράκων».
Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του, ο κ. Μαυρογιάννης, γίνεται περισσότερο αναλυτικός ως προς την αξιοποίηση των ενεργειακών αναγκών, ως «όπλο» για την προώθηση επίλυσης του Κυπριακού.
Λέει χαρακτηριστικά: «Η δική μου θέση και η δική μου πρόταση αφορά κυρίως τους τουρκοκύπριους. Να φέρουμε το δικό μας φυσικό αέριο στην Κύπρο για τις εσωτερικές μας ανάγκες. Κατ’ απόλυτη προτεραιότητα. Και να δώσουμε και στην τουρκοκυπριακή κοινότητα όσο χρειάζεται για τις δικές της ανάγκες, στην ίδια τιμή κόστους που θα το παίρνουμε και εμείς. Αυτό από μόνο του “τραβά το χαλί” κάτω από τα πόδια της Τουρκίας. Δεν λύνει το ευρύτερο ζήτημα. Λύνει όμως το πιο σημαντικό, και αυτό που δίνει δικαιολογία- μπορεί να είναι εξωφρενική- αλλά βρίσκει αυτό δικαιολογία η Τουρκία για να πει ότι εμείς κλέβουμε τα δικαιώματα, που σε καμία περίπτωση (δεν ισχύει). Μπορούμε με ένα τέτοιο τρόπο να αλλάξουμε τις συνθήκες και να λειτουργήσει η ενέργεια καταλυτικά για τη λύση του Κυπριακού. Επίσης, τώρα τελευταία βλέπουμε τι γίνεται και μετά μετράμε την μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Τι γίνεται με τα ενεργειακά γενικότερα. Την αδυναμία άλλων πηγών παραδοσιακών να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και βλέπουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να αποτείνεται στην Αίγυπτο, στο Ισραήλ για αγορά φυσικού αερίου και αυτό αύριο πιθανόν να οδηγήσει και σε συμφωνίες Αιγύπτου Ισραήλ Τουρκίας. Και δεν πρέπει εμείς να μείνουμε έξω από όλα αυτά. Γι αυτό εμείς αυτό που λέμε είναι, στο πλαίσιο της σχέσης Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης, που σημαίνει εκσυγχρονισμός της τελωνειακής Ένωσης, σημαίνει κάποια άλλα πράγματα για τη φιλελευθεροποίηση των θεωρήσεων και διάφορα άλλα πράγματα που ενδιαφέρουν πολύ την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση να οδηγηθούμε και στην εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Άγκυρας, που σημαίνει επέκταση της τελωνειακής ένωσης και στην Κύπρο, με ό,τι αυτό σημαίνει και ταυτόχρονα, αυτό το πράγμα σημαίνει και την δημιουργία ενός πλαισίου εμπορικών συναλλαγών με την Τουρκία για τις δικές της ανάγκες. Σε καμία περίπτωση εγώ δεν εισηγούμαι να είναι η Τουρκία διαμετακομιστικός σταθμός για να πηγαίνει το αέριο στην Ευρώπη. Δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες ούτε της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε στις δικές μας και δεν συμβάλλει στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, αλλά η ικανοποίηση των δικών τους αναγκών είναι ένα άλλο ζήτημα».
«Πάντα θέλω να είμαστε επιφυλακτοί με την Τουρκία»
Παρόλα αυτά ο ίδιος παραδέχεται ότι παραμένει επιφυλακτικός πάντα ως προς την στάση που τηρεί η Τουρκία.
«Εγώ πάντα φοβάμαι την Τουρκία, πάντα θέλω να είμαστε επιφυλακτικοί, πάντα να επαγρυπνούμε, να προσέχουμε, γιατί η Τουρκία είναι ικανή για τα πάντα. Ευτυχώς, όχι πάντα για τα χειρότερα. Μπορεί καμιά φορά να κάνει και κάποια πράγματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Απλώς, σε γενικές γραμμές, αυτό το οποίο έχουμε ζήσει με τον κ. Ερντογάν, τα τελευταία χρόνια, είναι ότι η πολιτική του συνίσταται στο να βάζει όσο το δυνατό περισσότερα σίδερα πάνω στη φωτιά και μετά αποσύρει κάποιο αν πάρει αντάλλαγμα κάπου αλλού και έχει την πολυτέλεια να το κάνει».